Zümrüt-7 Şiiri - Hasan Hüseyin Yılmaz

Bunca yıldan sonra sesini duymak,
Bilmem hayal miydi düş müydü Zümrüt.
Ne mümkün o anın hazzına doymak,
Kolay yaşanacak iş miydi Zümrüt.

Allah’ım canımı alsın istedim,
Vadem ki o anda dolsun istedim,
Adın şahadetim olsun istedim,
Gönül bir yaralı kuş muydu Zümrüt.

Ölsem de gam yemem artık elinden,
Adımı duydum ya yeter dilinden,
Canını iste bu senin delinden,
Sensizlik ölümle eş miydi Zümrüt.

Yıllar saçlarıma düşüp aklarken,
Sen diye resmini öpüp koklarken,
Bunca zaman seni benden saklarken,
Şu feleğin kalbi taş mıydı Zümrüt.

Sineme saplandı derdin incesi
Sendin bu gönlümün tek düşüncesi
Uyku tutmadı o günün gecesi
Sabah saat dört mü beş miydi Zümrüt.

Zülfüne yüz sürem yanına varam
Var ise derdini aşkımla saram
Sen mutsuzsan bana yaşamak haram
Mevsimin hazan mı kış mıydı Zümrüt.

Hasan’ı öylece koyup giderken,
Çaresiz bıraktın veda ederken,
Sana mutluluklar dilerim derken,
Senin de gözlerin yaş mıydı Zümrüt.

Hasan Hüseyin YILMAZ