Zümrüt 4 Şiiri - Hasan Hüseyin Yılmaz

Solması imkânsız gülsün kalbimde,
Bülbülün olmaktan caymadım Zümrüt.
Resmini sır gibi tuttum albümde,
Yerine kimseyi koymadım Zümrüt.

Ağladım kan kustum düştüm her gece,
Derdim dağ gibiydi umudum cüce,
Ölüm kalım harbi verdim öylece,
Kaç kere vuruldum saymadım Zümrüt.

Çektiğim acıyı ele vermedim,
Yanarken dumana küle vermedim,
İçime attım hep dile vermedim,
Derdimi söyleyip yaymadım Zümrüt.

Sensizlik gönlümün reddettiği tez,
Ne olur perişan hallerimi sez,
Namluyu alnıma dayadım kaç kez,
Son anda şeytana uymadım Zümrüt.

Sonumu duyarsa üzülür diye,
Dudağı hüzünle büzülür diye,
Gözünden inciler süzülür diye,
Korkumdan canıma kıymadım Zümrüt.

Aşkın ki sevdanın zindan karası,
Hasan’da kapanmaz gönül yarası,
Ne senden önce ne senden sonrası,
Kimseye böyle aşk duymadım Zümrüt.
Yerine kimseyi koymadım Zümrüt.

Hasan Hüseyin Yılmaz