Oturmuşum
bir kapı eşiğine,
yaslamışım başımı
pervazına
Gözlerim elimde
saydığım taşlarda
Beş taş değildi.
Çocukluğumdan kalma
Birtanesi ay taşı
Ay taşı
Şans ol
düş başıma
Diğeri yeşim
Yeşillendi yine
fındık dalları
Türküsünü getirir
aklıma
Öbürü ise zümrüt
Zümrüt zümrüt gözleri vardı
bana bakıyordu.
Koparamadım gözlerimi
aldı beni.
Esir etti kendine
Şimdi
Ellerimde
Ben ona bakıyorum
Zümrüt zümrüt....
Kayıt Tarihi : 11.4.2012 12:41:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
11 Nisan 2012
Okuyucusunu sıkmayan şiirler üretiyor Sayın CENGİZ.
Yönü ve sınırı dozunda ayarlanmış bir söylem.
Özgün ve yetkin.
Kutlarım.
Başarı dileklerimle.Işıkla.
TÜM YORUMLAR (1)