Zümrüdü Anka! .. Şiiri - İsa Yılmaz

tepeden tırnağa kanıyorum ben
damla damla dökülüyor mutluluklarım
acılar sarıyor etrafımı
büyük bir yangın yeri yüreğim
alevlerim var damarlarımda dolaşan
hangi deniz söndürebilir beni
okyanusların üstünde geziyorum ben
yığınla dalgalar dökülüyor üstüme
dağ gibi devrilirde karanlık sulara
yok oluyorum defalarca
ve her defasında bir el çekip çıkarır beni
defalarca küllerinden doğmuş
bir zümrüdü ankay’ım ben
hadi öldürün beni
hadi acı çektirin ya da
severken de
nefret ederken de
tüketin beni ey vefasızlar
korkmuyorum ne acılarla yaşamaktan
ne de ölüp gitmekten
bin ölümden döndüm ben
bin acı ile kavruldum
yalnız başıma yürüdüm
siz olmasanızda yaşarım ben
siz yufka kalpli insanlar
benden uzak olun
ben sol yanımda taştan
alevden ve acıdan bir kalp taşırım
yaklaşmayın kırarım
incitirim, yakarım
tepeden tırnağa kanıyorum ben
benden uzak olun! ..