İstanbul’dur Şiiri - Mahmut Polat

bir bahar sabahı sisli Marmara
benziyoruz seninle firâri martılara
vardık Yenikapı'ya yüzümüz mahmur
yanaştı iskeleye bir beyaz vapur

gözlerin esrarlı elinde valiz
kurşuniydi gök lacivert deniz
kalbimizde sevinç ve heyecan
vapur hareket ettiği zaman

aylardan Nisandı günlerden Salı
kuşluk vaktiydi göründü Güzelyalı
sen Gurbetkuşuydun ben Dağlı Çocuk
Trilye'de yaşardık bu öksüz masalı

eylediydik seninle bir kavl-i karar
dönerim dediydin üç vakte kadar
kaç Temmuz geçti açtı ıhlamur
yolları aldı pus kar ile yağmur

o kurşun kubbeler tütüyor efkâr
Sirkeci her adım o güzel çağlar
Eminönü'nde kumrular öylece mahsun
avlusunda hayalin ama sen yoksun

Sultanahmet ıssız ağarıyor tan
birazdan yükselir göklere ezan
anılar anılar anılar vurur
bu seni benden alan İstanbul’dur

gözlerim ipil ipil bir yağmur
kalkıyor Harem'e yine son vapur
elveda İstanbul ey güzel diyar
sende kalsın umutlar sende anılar

karlı bir kış gecesi çıkıp gelirsen
ve hâla solmamış Dağ Çiçeğimsen
Levh-i kalemden Bezm-i Elest'ten
seni bekleyen bir Zümrüd'üm ben

15 Eylül 2016 Hocapaşa - İstanbul