Zümrüd-ü Ankam Şiiri - Nurten Tarım

Bakışımın mumyalanmış genç yıldızı
Yaz sıcağında yazgımın yanıklığı
Nehir olup aktın üzerimden
Sünger gibi kokunu çekti bedenim

Dizginlerinden kopmuş küheylan bakışlım
Zamanı sen diye saniye saniye biçtim
Yüreğime düşürdün hüznün gölgesini
Geçmiş zamana vurdu saatimin kadranı

Gökle yer arasında damla damla akan sen miydin
Sen mıydın beni sırılsıklam bırakan?
Gölgeleri sildim geçtiğin yollardan
Sözler ağzımda birer kaktüstür şimdi

Yanıyor ayaklarım ütopik yollarda
Bakışın düşmüş aynalara
Yanıyor yıkılıyor yitik kentim
Ruhumda ay ışığı fırtınası

Kara trenin dumanı gözlerinden kara
Kadeh kadeh içer Ferhat’ın aşk şırasını
Savrulur dağlara bir efkarlı türkü
Dolar hücrelerime vagon vagon vuslat
Nafile esrirken Şirin’nin düşleri

Sarar kirpiklerimi çöl ateşi
Tutku denizinde kaybolur benliğim
Gözyaşım sel-i sebil zemzemim
Doldur sevdiğim

Kerpiç duvarlarımda külbastı sevdam kalır
Yüzüme çarpar göz yaşımı zalim rüzgar
Anka kuşları uyanır kuytulardan
Saklanır bulutlar ebemkuşağına
Menevişli gözlerimden dökülür şebnemler

Ruh eşime buluşurken meleklerim
Açtım yüreğimi semaya
Düştü avucuma kalbinin sıcaklığı
Gül sevdamın izi kaldı avuçlarımda

Aşk ateşim sönmez kar fırtınasına kapılsam da
Bir yanımda Leyla diğer yanımda Mecnun
Dalar bakışlarım yakamozlu bir menzile
Eros’un gülümsemesinde kanat açar
Zümrüd-ü Anka