Yıldız bakışlım, alnın güneş gibi parlıyor.
Sözlerin, karanlık ufkuma kandil olmuş aydınlatıyor.
Yönümü bulamazken, hayatıma ay gibi ışık saçtın.
Bana bir amaç verdin, bana bir sen verdin,
bana yeniden bir can verdin..
Menzile giden yol, ateşlerle örülmüş olsada
adım attığın yer cennet oluyor.
Biliyorum sen kafesine kitli bir Zümrüd-ü ankasın,
en nadide çiçeklerden de güzelsin,
ekmek su gibi kıymetlisin, hayat gibi mübareksin,
deniz gibi dalgalı bazende durgunsun.
Ezberliyorum her halini, bedenin kafeste olsada bırak ruhun özgür kalsın.
Sen gönlümde olduktan sonra, zindan da olsanda yanımdasın.
Ya da, ya da uzat ellerini bana,
özgürlüğe kanat çirpalım,
Zümrüd-ü anka gibi küllerimizden,
küllerimizden yeniden doğalım...
Kayıt Tarihi : 12.10.2017 06:15:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Sonu hayırla neticelenmesi neredeyse mümkün olmayan bir aşk; tüm çabalara rağmen düşüncelere, fikirlere, yüreğe, ellere, kollara, ayaklara velhasıl tüm uzuvlara prangalar vurur. Sonra kalem sabır mürekkebiyle bu satırları yazar...Yazar çünkü artık yapabileceği tek şey yazmaktır..

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!