Zümrüd-ü Anka Şiiri - Ogün Deniz

Avare yıllara hicveder doğan güneş
Soğuk bulutlarla kaplı
Ağır gemiler
Ve Gecemin sensizliğinde
Açan manolya ağaçlarıyla
Yaşıyorum...

Günler kovalıyor ayları
Yıllar asırlanırken
Boğuluyor zaman
Küllerinden doğan
Zümrüd-ü anka misâli
Geçiyor ömür.
Ve ben sensizliğimle
Yaşıyorum...

Artık ne ser vermek umutlara
Ne gülmek yarınlara
Ve ağlamak mahsun hatıralara..
Gözlerimde pınarlarınla
İNAT
Avare yıllara

Yaşıyorum
Desem de vakt-i zamanında
Esirim artık yağmurlara...

Dikilmek isterdim
Belin doğrulduğunca
Ve çırptıkça kanatlarını anka..
Ama mecal kalmadı kelamımda
Yaşıyorum.
Ay selamını güneşe bıraktığınca...

Şimdi insanlar görüyorum
Penceresinde seyrediyor kuşları
İnsanlar görüyorum
Güneşi selamlıyor avuçları
Ve insanlar görüyorum
Arıyor uzaklarda insanları

Evvel zaman içinde
Kalbur samana doyuyor
Masallar , öluyor çocuklarla
Kalmak çare değilse de diyarımda
Gitmek bahtiyar oluyor

Anka doğdu küllerinden
Zümrüde çaldı gözleri
Gerindi göğün ortasında
Döküldü perçem sözleri;
"Doğmak istemiyorum!
Küllerim süzülüyor rüzgarda
Ölümü tadamıyorum tenhada
Dostlarım yitiyor birer birer
Ve ben
Yalnız ben
Ölmek istiyorum."

Yazın.
Kâinata hicvimdir
Kuşlar uçmak için mi takar kanatları
Bulutların ardından geçiyorsa umutları
Sokak korumuyorsa aç çocukları
Yahut da aldırmıyorsa derya
Sevdalı kaptanı
Limanlar yapılıyorsa
Uğranmamak üzere
İnsanlar gülüyorsa
Ağlanacak hallere
O güneşli günler gelmiyorsa
O açlar doymuyor
Ve halen zaman aldırmadan
Akıyorsa parmaklarımdan
Yüzümü eğip utanıyorum.

Yine de seviyorum yaşamayı
Aşık oluyorum mesela
Ya da çay içiyorum
Neyse ,
Şimdi daha iyi anlıyorum

Gidiyorum
Günler kovaladı ayları
Asırlandı yıllar
Tozlu bulutlar kaplandı mehtaba
Ve artık ben dikildim
Belimin doğrulduğunca

Bu iş bitti tamam.
Desem de
Sen yine de
İnanma....