Zulümat Şiiri - Mücahit Karaçınar

Tutuk bir hizanda kapandı bulutlar
Yerin pırtılaşan damlarına aktı hüzün
Dört yanı yoklukla kaplı duvarlar
Umut diyebilmeyi öğrettin ki Hakkım
Hörgücüme sığmayan kuru ekmek ufakları
Kursağımı delip geçen bu kuru zulümat
Her yanımda fitili yanık hatlarla
Sana geleyim göğün rahmeti imbatlarla
Ey sefihin bağrında dinç kalan kin bağı
Bir urum tanesinde ufalanmadık mı
Gün bir asrın heybesindeydi de sen mi görmedin
Bu karanlık matemde kurşunlar kurtuluştu da
Ben mi bilmedim
Şimdi senin kalbinde hangi ecdadın iz sürer
O pas tutan vicdanın yıllanmış bir ceset
Kırkı yararak geldi ki ordum şanlı
Nerede o temiz ellerin ki hepsi kanlı
Ey vicdanı canla çalmış olan
Bin evin bağrına kor düşürdün ki acısı bilinmez
Bu adalet saydığına öyle üşüdüm ki
O korla bu yürek dinmez