Zulüm, Sehpa'da Ölüm Şiiri - Eyüp Gök

Akşam üstüne doğru, kış ayazı
Zaten soğuk olan hava karardı
Pencerelerde sıcaklığın dumanı
Sakin bacaların, huzurlu ıslaklığı

Evlerden birinde, yalnızlardan birhaber
Aile sıcaklığında, sesli sessiz, beraber
Yaşanırken gurbette, gelen bir acı haber
Hayatın resmini çekmişti kara, kötü kader

Bacalarından tüten duman karardı
Yağmurlar haylaz, sel oldu yağdı
Şehir mi, ev mi, yoksa insan mı ağladı
Felek bıçağını bukez, huzura sapladı

Nice yaşanmış mutlu anlar, zamanlar
Kötüyü kim anar, güzeldi hatıralar
Et tırnakta, kan canda ise, evlat nerdedir
Evlat candır, can bedende, beden kalptedir

Yedi gün geçti, hava halen soğuk
Boran mı olmadı, kar mı yağmadı
Eve geldi gelmesine ama, sesler boğuk
Günlerce ağlandı, gözlerde yaş kalmadı

Bir cenaze bestesi, ölümün senfonisi
Kader in bir oyunu, hayatın tek gerçeği
Kadıncağızın bilse de bunu, sehpada ki son sözleri
“Keşke oğlum, benden önce ölmeseydi'