Zulüm Bir Ateşti Şiiri - İsmail Uysal

Başa tac edince ucubeliği
Başı da tacı da murdar ettiler
Konuşuyor dilin yok ki kemiği
Dili kalp işinde tüccar ettiler

Onur üç kağıdın eline düştü
Haysiyet arsızın diline düştü
Madrabaz düzenin yoluna düştü
Dünya bizim diye ikrar ettiler

Mürted yeniden mi sarıldı dine
Emaresi beyaz sakal mıydı ne?
İhtiyar heyeti çakal mıydı ne?
Tilkiyi kümese muhtar ettiler

İyiler, adını dağa yazdılar
Yetmedi, tarlaya bağa yazdılar
Yere sığmadılar, göğe yazdılar
Semayı kuşlara mezar ettiler

İyi olamadık gitti be usta
Beden ikibüklüm, ruhumuz hasta
Büyüdükçe halka yetmedi pasta
Hak dedik, sus diye ihtar ettiler

Zulüm bir ateşti, bakan körleşti
Umudun kalbine korku yerleşti
Biz çözüldük, zulmedenler birleşti
Nemrutu dünyaya serdar ettiler

Bakışı eldeki taştan daha sert
Çocuklar tanıdım, Alivari mert
Girdiler topyekun cennete bidert
Burda sahur orda iftar ettiler