Zulüm Şiiri - Yasemin Doğrubakar

Zamanla alışıyor insan
Hangi yüze baksan ihanet
Sevgileri kim çaldı ki bizden
Kimden bu zulüm bu eziyet

Bir damla gözyaşına sığınmış gülücükler
Sevgi hangi yürekte saklı görülmez
İblis olmuş dost bildiğin yüzler
Melekten geçtik, insanlık nerede bilinmez

Ağlamayı unutmuş gözler gülmeyide
Hasetlere bürünmüş, küflenmiş güzelim yürekler
Kim dert etti bize gülücükleri
Söyleyin kimin bu acı çığlıklar

Ne umutlar tükettik sevgi adına
Herbiri anı sadece yüreklerde
Bir kırık basamak kaldı geride
Bastımı göçecek bir ömür ile
Yüreklerdeki küflü bencillikte