Zülüftedir Ayrılık Şiiri - Sibel Ayan

Zülüf ayrılır şakağın boynu bükülür
Salınır dalları toprağından sökülür
İşitilmez feryâdımın yetim sadâsı
Nârından al cânım, kül sıvası dökülür.

Yâr! Saçlarımın karası od ile ak olur
Küll'ün yürek kor'dan harab olur sallanır
İçerim yanar kalmaz âzam Mevlâ Hüdâ
Ruhuma üfler tam talâk ezber bozulur.

Aşılmaz ayrılığın zemheri gadası
Yer çeker bedenimi doyumsuz çabası
Yazar teneşiri gökten iner dört melek
Talan olur cihan kapanır arz kapısı.