Zulmün Gözleri Şiiri - Nusret Ateş

Zulmün gözleri kan bürümüş.
Darmadağın girdiği her yer.
İmdadın sesine açıldı gözlerim
Yeşile asıldı kızıl hasretim
Sarıda bir özlem büyüttüm
Esmer ülkemin özlemisin özgürlüğüm benim
Yaşadığın sürgün ve vahşet,
Ve ötesi hesapsız zulüm.
Daha evcilleşmeyen çağda yaşıyoruz.
Takvimleri nasıl mutlu bitirelim ki?
Tükenişin ırmağında yüzüyoruz.
Gelip de yanarımda kavrulma.
Ben senin düşünle ağlıyorum.
Ey esmer ülkem.
Ayağa kalkıyorum desene!