Zulmün Çiçekleri Şiiri - Salih Fevzi Akın

hasret bahçesinin hüzünlü gülleri
buynu bükük gözü yaşlı menevşeler
bir ye`se terkedilmiş çöl çiçeği
neden açtılar, hiç güneşi görmeden
bilmezler mi ki çiğnenip gidecekler

neden lalelerin etrafını sarmış
zalim yüzlü,uzun boylu,yeşil otlar
bırakmazlar mı laleler yaşasınlar
lalelerin zararı yoktur kimseye
laleler hep kendi hallerindedirler

birde gelinciğin başına gelenler
tacını savur rüzgarlara demişler
ama taçsız bir gelincik yaşarmı ki
dikensiz kalan gülün misali gibi

çiçekler cılızdır zerafeti gereği
bilinmez ama yaşanan bir sır, gizli
çiçeğin derindir o asil kökleri
laleler,menevşeler,zümrütten güller
solgun ve dev ağaçlar gölgesindedirler

birde çölde açan o çiçek vardı ya
dün boynun büktü, evet o da öldü
zulmet pençesinde, hasret hürriyete

laleler,menevşeler,zümrütten güller
ve kutsal başlıklı narin gelincikler
onlarda belki bir gün ölecekler
lakin bir kez daha o muhlis nameyi
münevver dudaklarından dökecekler
çiçekler yeniden doğmak için ölürler