Zulmün artsın ki tez zeval bulasın
Tutunacak tek bir dalın kalmasın
Yıkılsın düzenin, çarkın bozulsun
Divana çıkacak yüzün kalmasın
Devşirdin o gücü, estin gürledin
Kem sözler söyledin, bühtan eyledin
Yoksul hakkı yedin, arttı servetin
Biriktir, yemeğe ferin kalmasın
Senin bu bitmeyen kinin, nefretin
Düşürdüğün zul’ün, onca mihnetin
Yetmedi kötülüğün, şanın şöhretin
Silinsin alemden izin kalmasın
İnsanı kendine köle mi yaptın
Güce mi güvendin, kime inandın
Bu devran hep böyle sürer mi sandın
Kurulur divan da sözün kalmasın
Demircioğlu dertli, sözünün özü
Yoktur bu dünyanın malında gözü
Maksadı halistir zorbaya sözü
Yıkılsın saltanat, hükmün kalmasın
Güner Demirci / 01.04.2022
Kayıt Tarihi : 28.5.2023 21:43:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!