Toz, kan ve barut kokusu sinmiş bu harâbe,
Bir mahşerî sessizlik çökerken şu serâbe,
Baktım, o yığınlar, o demir, taş, o kereste…
Bir ses aradım, son bir ümit, son bir nefeste.
Kalktım, yürüdüm… Sanki ayaklar benim değil,
Vicdan denilen mahkeme meflûç, zemin değil.
Heyhât! Bu enkaz, benim evim, yurdum, otağım,
Sen uykusuzluk nedir bilir misin
Tırnaklarınla yastığını parçaladın mı
Gözlerini tavana dikip
Düşündüğün oldu mu bütün gece
Ve bütün bir gün
Belki gelir ümidiyle bekledin mi hiç?
Devamını Oku
Tırnaklarınla yastığını parçaladın mı
Gözlerini tavana dikip
Düşündüğün oldu mu bütün gece
Ve bütün bir gün
Belki gelir ümidiyle bekledin mi hiç?




Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta