Toz, kan ve barut kokusu sinmiş bu harâbe,
Bir mahşerî sessizlik çökerken şu serâbe,
Baktım, o yığınlar, o demir, taş, o kereste…
Bir ses aradım, son bir ümit, son bir nefeste.
Kalktım, yürüdüm… Sanki ayaklar benim değil,
Vicdan denilen mahkeme meflûç, zemin değil.
Heyhât! Bu enkaz, benim evim, yurdum, otağım,
Çok şey var ki, geride kaldı
Dönüş yolları kapalı,
Kara otağ içindeyim;
Yerde de kara bir halı...
Çok şey var ki geride kaldı
Nice sisli-sevgili yüz
Devamını Oku
Dönüş yolları kapalı,
Kara otağ içindeyim;
Yerde de kara bir halı...
Çok şey var ki geride kaldı
Nice sisli-sevgili yüz
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta