Zulmetten Nur'a Şiiri - Cihat Şahin

Karanlığı kim sever; kalbi karadan gayrı?
Ehl-i dalal ve tuğyan; kalamaz ondan ayrı.

Tağutların kulları, çok severler muzlimi!
Gayeleri boğmaktır, ortamında mazlumu.

Her tür necis işleri, o, vasatta yaparlar
Kör şeytanın izinden, dalalete saparlar.

Harp açarlar daima, müspet olan ne varsa
Lanetleyip, yererler, bir şey işe yararsa.

Tağutları emreder, onlar tatbik ederler
Her samimi mü’min’e, gayzlı kinler güderler.

Hak sevdiği kulunu, zalamlar dan çıkarır,
Zira o, kul her gece; dua, niyaz yakarır.

Nur-u İslam içine, ithal eder mü’min’i
Talim eder o, müştak, doya, doya Hak dini.

Mürşit bilir kur’an’ı, irşat eden kendini
Tatbik eder hayata, seve, seve son dini.

Başka önder aramaz, rehber eder resulü,
Düstur eder kendine, sırf nebevi usulü.

Muhtaç olan herkese, teşmil eder o, nuru
Ta ki, ister yaşasın; ins, cin gerçek huzuru.

Ne kıskançlık ne haset, olmaz asla bu işte
Yalnız gıpta edilir, nur yolunda gidişte.

İçi, dışı nur olur, hak yolunda salikin
Lütfu bu iş kuluna, elbette ki malikin.

Ne hoş şeydir yarışmak, mü’minlere hizmette,
İstiyorsan cenneti? Şu dünyada; ”hizmet” de!

Eder kalpten izale, nur, zalamın kirini
Hak doldurur yerine, kendi özel nurunu.

Mümkün onu seyretmek, mü’minlerin yüzünde
Nur akarken simadan, Hilm bulunur sözünde.

İçi nurdur dışı nur, sanki nura abone
Onu gören insanlar, hayretinden der; “bu ne? ”

Ya Rab bizi bırakma, girdabında zalamın!
Zira mevcut orada, bin bir türlü alamın.

Çıkar bizi oradan, at nurların içine!
Sünger çekip maziye, bakma kulun suçuna!

Budur senden sadece, en samimi dilekler!
Benim gibi mücrimler, bunu ister ve bekler!

Cihat ŞAHİN
20.07.2010-İZMİR