yedi kapılı ülkeden
bu köhne aleme gönderildim
ya da sürüldüm
kandırıldım kovuldum hırpalandım
kandırmayı da öğrendim zamanla
hatta ölmeyi ve öldürmeyi
ölürken habildim
öldürdüm kabilleştim
hem zalimdim hem mazlum
ezilirken zulmettim
zulmettikçe ezildim
kah kurşunlara dizildim
kah altınlara boğuldum
yenildikçe yendim
ve sevdim sevdim sevildikçe
kaynadım sonra bu köhne diyara
bir parçası hatta efendisi oldum
nadiren büyüdüm
ekseri çocukken öldüm
güldüm hep bu diyarda
ağladığım asırları saymazsak
her şeyi buldum bu çöplükte
bir kendime ulaşamadım
ulaşsam olacaktı
ulaşsam vadem dolacaktı
olmadı yapamadım
şimdi bu alemde kendimsizliğe mahkumum
ve en çok kendime hasret
en çok kendime düşmanım
zira insan bilmediğine düşman
ölmediğine pişmandır
bu karanlık hülyalar çöplüğünde
Kayıt Tarihi : 3.3.2019 14:51:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!