Zulmet Şiiri - Fırat Kuşcu

O gece...
Hükümler hükümsüzdü..
Ağlıyordu muhammet..
Af kapısında..
Çöl sessizdi..
Duyulmuyordu..
Meleklerin ayak sesleri...
Muhammet ağlıyordu..
Için için...
Kan akiyordu gözlerden....
Koskaca bir ummet için..
Kapılar açıktı..
Sonsuza kadar...
Rahmet sonsuzdu..
Yürekler dar..
Bu dünyanın birde..
Öbür yüzü var..
Aşk olup düştü..
Her gözyaşı ummete..
Rahmet bunca sonsuzken..
Neden düştük zulmete..