Zulmet Şiiri - İbrahim Günaydın

Güneş saklandı yine arkalara.
Zulmete kaldı hükümranlık yine
Yine bir sis, yine bir kara bulut eşlik ediyor ona
Yıldızlar mı? Nerdeler peki? ..
Issız yerlerdedir onlar ve aydınlıkları...
Kandırmasın kimse artık ayla, mehtabı...
Gözler ve içindeki ferleri merhamet görmek ister...
...
Diller lal olduysa kalemin var mıdır suçu? ..
Düşünce akmıyorsa oluk oluk, zulmete inat,
Söyleyin! .. Beyaz kağıt neden siyaha çalsın...
Saklayın yetimleri, yetim kalmış fikirleri...
Ne kulak duysun ne göz görsün ne el dokunsun artık onlara...
Saklayın onları toz tutmuş raflarda, saklayın! ..
...
Ve biçilsin artık doğmamış çocuğa kaftanlar ve yanında sığ düşünceler,
Ve salınsın artık üç bir yana kahırlar ve yanında gam ve kederler...
Ve bükülsün artık dudaklar ve orda kopsun bütün bağlantılar...
Ve atılmak istensin düşeşler o ırak ve ıssız hayellerde...
Ve herşey sus pus olsun ki devrim içlerde seni bekler...
Seni, şaha kalkmanı ister...
...