Zulmet Şiiri - Fahrettin Özçelik

İnanma ki bu korkunç
Dehşet saçan kelime
Yalnızca koyu, kesif
Bir geceyi anlatır.

Yaşımın en kıymetli
Arzumun en kuvvetli
Çılgın anlarındayken
Zulmet kalbimi sardı.

Tam üç aydır dinlenmeden
Koşmuştum dört bir yana,
Her bab bana kapalı
Bir bab-ı zulmet açık.

Geçiyordu anlarım
Bir bulut akışiyle
Yanıyordu ak bağrım
Aşk-ı okumak ile.

Bir tek kozum kalmıştı
O da yaradan mevlam
Zaten anla başladım
Anla bitiriyorum.

O, etti zulmeti yar
Yarı zulmet şahsıma
Şu anda beraberim
Yarı zulmetimle ben.

Toprak
29. Ekim. 1947 Çarşamba