Zülküruh Şiiri - Ali Özmen

Esmer tenine inat upuzun sarı bir propaganda peyda oluyor
Yeter artık durdurun şunu!
İşte en sevdiğim gece yarısı, bir orman yolunda elinde kırık tarasıyla
Tanrınız çok lezzetli sayın bayan, utanmayın gözlerinizin derinliğinden
Şimdi ben ölsem ne eksilir ki sensizliğimden?
Affedin samimiyetimi;
Ellerimde yeni başlayan bir şarkının burukluğu ve her şeyin bitecek olması
Bahçesizliğimden ürperiyorum bazen ceplerimde toplu mezarların yersizliği
İşte güç biraz da buymuş, adını kaç kere göğsüme sapladım sessizce
Suskunluk başarıysa eğer, İskenderiye’yi yaktıkları günden beri
Başardın, öncesinde kaç kez yandığımdan bir habersem,
Hala susabilen sensen, seni, beni geç
Sizli, bizli kalabalık, eğreti samimiyet, dudaklarımdan çok daha önce
Ruhuma üflediğinden beri yanlış adreste yaşamış gibi tek satırlık ömrümü
Bir şiir bilincine çok uzak, biçimsiz, kalbime bakacak olsan artık sade zülküruh
Ve ben artık inandım…