Söylenecek o kadar çok şey varki
Bir başlasam sonu gelmez
Tıpkı bir okyanusun sonsuzluğa akması gibi.
Çektin gittin...
Tek bir söz söylemeden
Bilemezsin artık içimdekileri
Kurumuş bir yaprak gibi
Savruldukça savruluyorum
Tükenmek bilmez bir acı bu
Sevmiştim oysa seni...
Seni gördüğüm güne
Bilmediğim o nalet olası şehire niye geldimki
Karanlık gecenin dehlizlerindeyim
Geceler sessiz ve soğuk
Kaybolmuş bir mazi gibiyim
Geçmişim bilinmez
Bir bakışıydı beni ona sürükleyen
Zeytin karası gecelerde
Düşenceler içinde boğuluyorum
Anlatamıyorum derdimi kimseye
Ya Rab ne zaman dinecek bu ızdırap
Takatim yok başımı kaldırmaya
Kendime göre yaşamaya çalışıyorum halbuki
Çok hatam var biliyorum
Düşünemiyorum yarınımı, sonu olmayan bir yolda gibiyim.
hep dert hep keder...
gözlerimden akan her damla yaş,
toprağa değen yağmur damlası gibi,
ya dağılıyorum,yada toprağa karışıyorum,
ne derdimi söylecek bir sevdiğim nede bir dostum var,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!