Anlamadılar
Ne yaptımsa anlatamadım kendimi insanlara;
Güldüm gülüşlerimi, ağladım gözyaşlarımı gördüler
fakat bir türlü anlamadılar beni
Ya da anlamak istemediler.
Doğum günüm 30 ekim,
Hazan mevsiminde gelmişim yalan dünyaya,
Kimbilir belki de bundandır yüreğimdeki hüzünler,
Belki de bundandır gözümdeki bu nemler...
Hep mutlu görünmek için uğraştım insanlara,
Toprağa düşen bir su damlası gibi düştün yüreğime,
Bahara çevirdin kışa dönmüş bütün mevsimlerimi,
Sen nasıl bir insansın ki
Sevdikçe daha çok seviyorum seni,
Sen öyle bir insansın ki
Ölsem de bırakmam seni...
Sakın bırakma beni çıkıp gitme yüreğimden,
Kaldıramam bu yükü, ecelim olur gidişin,
Azraille bile savaşırım da yokluğunla savaşamam,
Her şeye dayanacak gücüm var ama sensizliğe dayanamam,
Susuz, ekmeksiz yaşarım ama sensiz yaşayamam..
Neden gözyaşların yere düşer bilmem ki?
Yıldızlar yere düşmezdi benim bildiğim...
Nedir seni böyle hüzünlendiren bilmem ki?
Yıldızlardan daha değerli bir şeyler mi var
Benim bilmediğim,
Yoksa gözyaşları senin için bu kadar mı değersiz?
Güldüm de ne oldu güzel bir güle,
Onun da dikeni battı kalbime,
Allah huzur versin benim gönlüme,
Bu dünya bomboşmuş kendimden başka...
Yağmurlar ismini yazar yüreğimdeki camlara,
Hergün resmini çizerim gönlümdeki dağlara,
Bir can var bu bedende senin yoluna kurban,
Ömrümü ömrüne kat, olmasın günler duman...
Sanmaki bu yürek sensiz çok mutlu,
Hasret beni cayır cayır yakıyor,
Gönlüm kavuşmaktan yana umutlu,
Gözlerim hep yollarına bakıyor...
Ansızın çıktın karşıma ve gönlüme girdin usulca,
Nefesim oldun, vazgeçilmezim oldun,
Aşkım oldun, her şeyim oldun zamanla.
Öyle yerleştin ki yüreğime,
Artık istesem de çıkaramam seni oradan.
Damarlarımda dolaşan kan gibisin adeta.
Yine akşam oldu bu şehirde ve yine öksüz kaldık,
Bir ben varım kaldırımlarda bir de bensiz yapamayan yalnızlık.
Yürürken alacakaranlıkta hüzünlü ve sessizce,
Yıldızlar yağıyor üzerime ince ince...
Bir yıldızın kaymasından medet umarken yüreğim,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!