Zülkarneyn Peygamber ve Hükümdar

Bir zamanlar yola düştü Zülkarneyn,
Yeryüzünde hüküm sürdü, bir kahraman.
Rabb'inin izniyle, güç ve hikmetle donanmış,
Seferlere çıktı, adaleti taçlandırmış.

Demir dağlarından inşa etti setler,
Güneşin doğduğu yerden batışa kadar.
Kâh bakışlarıyla aydınlattı vadileri,
Kâh kararttı zulmü, dindirdi feryatları.

Birinci yolculuğunda doğuya yöneldi,
Güneşin doğduğu kutsal ufukları seyretti.
Orada gördü ki, bir toplum haksızlığa maruz,
Zalim kavimlere karşı durdu, kudretiyle korudu.

Sonra batıya yönelip uzandı seferi,
Gördü ki, bir millet zulmün pençesinde kıvranıyor.
Adaleti sağladı, halkını kurtardı onların,
Hikmetiyle çözdü her türlü karmaşayı derinden.

Zaman geçtikçe, yine bir sefere çıktı,
Kuzey ve güney arasında bir hükümdarlık kurdu.
Yol boyunca dağıttı adaleti, dağları delip geçti,
Zalimlerin karşısında durdu, mazlumlara umut verdi.

Rabb'inin izniyle hüküm sürdü Zülkarneyn,
Adaletin kılıcını salladı, hikmetle donandı.
Seferlerinden döndüğünde memleketine,
Yeryüzünde bir düzen kurdu, huzur yaydı her tarafa.

Zülkarneyn, peygamber ve hükümdar,
Adaletin simgesi, hikmetin ta kendisi.
Rabb'inin izniyle yürüdü yolları,
Yeryüzünde adaleti yeşertti, sevgiyle doldurdu gönlü.