Zülfün Çü Gâret-i Dilü Îmânu Dîn İder

Zülfüñ çü gâret-i dil ü îmân u dîn ider
Nem var dahı ki gözlerüñ almaga kîn ider

İtdi göñül saçuñı heves bilmedi anı kim
Deryâya ugrar ol kişi kim kasd-ı Çîn ider

Bâd-ı sabâ saçuna irişdi meger ki anuñ
Her kanda ki irişür nefesi anberîn ider

Aksi yañaguñuñ n’ireye kim irer-ise
Lâle bitürür ü gül-ile yâsemîn ider

Bir katresi-y-içün lebüñüñ teşne-dil olup
Âb-ı Hayât kendüyi hâk-i zemîn ider

Gözüm getürdi cânuma gamzeñ belâsını
Kişiye her ne ider-ise hem-nişiñ ider

Didüm kaşuñ gözüñe ki fitne olur didi
Bu fikri Ahmedî bigi bârîk-bîn ider