Zülfün. Şiiri - Adem Kaçar

Ey fâni sevgili!

Ben seni gönlüme sultan eylerken,
Nâmahrem elle mi bölündü zülfün?
AŞK nârınla yakıp ozan eylerken,
Allah'a götüren yolundu zülfün..

Vefâsız sorsana nasıldım, n'oldum?
Daha gonca idim yüzünden soldum,
Görünce bir kere kaçamaz oldum,
Beni sana çeken kolundu zülfün..

Kayboldum kendimde hep peşi sıra,
En iyi dost etti beni sabıra,
Gaybın sırlarını döşedim yıra,
Gönül bağlamamda telindi zülfün..

Beni gören aynen deli sanırdı,
Hasretin kalbimi sanki kanırdı,
Bende Aşk olmasa kim ki tanırdı?
Sâyemde herkesçe bilindi zülfün..

Tarsusi benliği senle kasarken,
Evsâfını mısra mısra basarken,
Aşk darağacında takıp asarken,
Boynumda sarılı bulundu zülfün...