Zülfü Kirli Gül Şiiri - Abdulkadir Karaman

Zülfü kirli bir gülün bakışında hüzünüm
Gözyaşlarım ayrılık mihrâbında can verir...
Çiçeklerin gelinlik giyindiği düğünüm
Seherlerin neşesi elemime son verir.

Sarmal sarmal ihtiras, özümde hüküm süren...
Kılavuzu kaybettim, bulmam zor çıkış yolu!
Ağlatır gözlerimi, yüreğimi güldüren...
Gözyaşlarım bulamaz rehbersiz akış yolu!

Karamsarlık hikaye yazar, duygularımla...
Sonsuzluğun muhteşem esrarına, bıkmadan!
Yağmur olur beklentim çiseler damla damla...
Yangınsız tutuşurum, kül olurum akmadan!

Başkaldırım kendime, belirsiz itaatim...
Alnımda her lekeden kara dolu, çıkmayan!
Elem, hüzün elinde oyuncaktır sıhhatim...
Dikenlere hükümlü gül, her yerim, kokmayan!

Dinginliğin öyküsü fırtına deryalarda...
Zerrelerim savrulur gökyüzüne yok olur!
Bir serüven yaşarım karmaşık rüyalarda...
İrâdem ki, gördüğü manzaradan şok olur!

Zor dönemeç kalbimin sonsuzluktan isteği...
Benliğimi kuşatan câzibeli özel kim!
Kimse vermez, vermezsem vîrâneme desteği...
Ânlarla boğuşurken düşünmem hiç, güzel kim?

Bir bâdire içinde bin bâdire çelişkim...
Hayâlim, nerelerde gezinir ne bileyim?
Zelzeleli bir bakış gözlerimle ilişkim...
Çilelerle sarılmış, baştan sona çileyim.

26 – 06 – 2001