Hadi kalk gidelim bu şehirden Zülfiyem
Yelken açalım enginlere
Rüzgarın bile bilmediği yerlere gidelim
Kır çiçekleri ile bezenmiş olsun
Yalanları, dolanları, çıkar ilişkilerini
Hepsini bir kutuya koyup denize fırlatalım
Bembeyaz bir bulutu arkadaş edinelim kendimize
Yol yalnız çekilmez Zülfiyem
İnsanın en iyi dostu, en azılı düşmanı da kendisidir.
Sen düşman tarafını mahvet
Dost tarafını yücelt
Bizim rotamızı dostlarımız belirler Zülfiyem
Gelecek için kaygılanıp ağlama
Bu bir yolculuktur Zülfiyem
Zambaklarla, sümbüllerle bezeli yolları da arşınlarsın
Dikenli, çakıllı yolları da
Sana bakmak, gece çölde yolunu kaybeden bedevinin
Yıldızlara bakması gibidir
Ve beni sensiz koyarsan
Yıldızlar söner, daimi bir kayboluşa vesile olursun Zülfiyem
Kayıt Tarihi : 29.4.2019 00:10:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!