Gecelerimde yok oldu sonunda
Birkaç damla uykumda gitti dün gece
Belki bir kabustu benimkisi
Gördüm ve bitti
Belki de en acı gerçeği hayatın
Ve sonunda sende gittin ya hani
Bitmez zannederdim
Okyanuslarda sular,havada oksijen,bende sen
Dağlar oynasa da yerinden
Bitmez derdim sevgim
Gün be gün yeşeren
TUT ELİMDEN ANNE
Bir sevda masalının ortasında kalmışım anne
Sarı sayfaların arasında
Karanlık bir ülkede yapayalnız
Gülerken tüm kainat
Ben nil nehrinin kuruyan toprağı olmuşum
GÜNAYDIN
Büyük bir şehir hayal etmiştim
Bomboş sokakları olan
Ve her köşesinde sen
Yaşamın acı tatlı her anısında sen olacaktın
Aşkımız son sürat gidecekti boş yollarda
Hangi damla akarken gözünden yoktum yanında
Hangi akşamın karanlığında tutmadım elini
Hangi kabusundan uyandırmadım ki seni
Güneş doğarken kızıl göklerde
Hangi yıldızı tutup atmadım ki kucağına
Çekilmez ufkun en kuytu karanlığındayım
Ölümün eşiğinde kalmış damarlarım
Çiçeklerin kokusu sararken odamı
Ben sensiz eceli tatmışım
Yazarken yine mavi kalemli yüreğim
Yazarken sana sevgisini
Hala bıraktığım gibi mi gözlerin
Baktıkça rüyalara daldığım
Rüzgar vurdukça tenine
Titrer mi yapraklar hala
Sen solma diye
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!