Zülfikar Kardeşime

Vay şivan düşmüştü o gün gönlüme
Çünkü sen bizleri yaktın be kardaş
Azrail’i saldın benim ömrüme
Gönülden yakmıştın beni kardeş

Vedalaşan yere bakamaz oldum
Sen gidince sanki sararıp soldum
Divaneye dönüp hem deli oldum
Deli gibi ettin sen beni kardeş

Hakkın bende çoktur nasıl öderim
Hasretinle bir gün ölüp giderim
Sensiz bu Erciş’te acep niderim
Öksüz koyup gittin beni kardeşim

İsmaillim yandım bir dost uğruna
Canımı vermiştim canan yoluna
Dualar edelim fakir kuluna
Duadan unutma beni kardeşim