Zülfikar İz Şiirleri - Şair Zülfikar İz

Yürüyorum kaldırımlarda ben ve Necip Fazıl,
Aşıkların çilesi, sen de kaderime yazıl.
Sakarya gibi Anadolu'nun saf çocuğuyum,
Bak çilekeş aşıkların garip bir yolcusuyum...

Orhan Veli gibi, hep İstanbul'u dinliyorum,

Bir dert var ki yüreğimde, söylemesem çatlarım,
Dinleyin beni lütfen, yoksa size patlarım,
Bir yığın tünedi, içimizde tam bir andaval,
Çoban çalıyor kaval, dinliyorlar aval aval.

Suratlarından belli yok ki, idrak, şuur, fikir.

Sen hiç, elleri kelepçeli bir anne gördün mü anne?
Adım adım zulme doğru yürüyen.
Sarmışken kara bulutlar gibi çevresini,
Altı asker, bir komutan,
Başı dimdik zalime meydan okuyan,

Soyumuz Türkmen, ecdadımız yörük soyu,
Aslımız, ezelden inatçı Varsak boyu.
Yedi göbek dedemizdir, Karacaoğlan,
Fıtratımızda var, muhabbet, aşk ve isyan.

Neslimiz binbir olsada, tüm insanlık bir,

Dedim ki; Beka'yı aleme bir yol gider taşlı,
Dedi ki; Alemi beka yolunda, gözler yaşlı,

Dedim ki; Bu gözlerle içilir, kevser şarabı,

Öyle hayat yaşadım ki, hepsi birer düşmüş,
Bir baktım ki bedenim ansızın kabre düşmüş.
Gelince azrail hiç sormadı yaşı,
Geride kalanlar günahlardan akan gözyaşı...

Bak yine sensiz bir Eylül gecesi
Düşen yapraklar, sonbahar hecesi
Kış geliyor, yaz beni terk ediyor
Tıpkı senin gibi, yakıp gidiyor.

Arkasına bakmadan esen poyraz,

Unutmak istiyorum,
Seni unutmak, varlığını unutmak.
Bir mum gibi yana yana bitiriyor beni,
Seni unutamamak...

İnanır mısın?

Bir varmış, bir yokmuş diye başlayalım söze
Dikkat kesilin anlattıklarımdaki öze,
Her doğruyu, her zaman her yerde söyleyemem,
Anlarsa zalimler, atarlar beni köze...

Evvel zaman içinde kalbur saman içinde,

Güldü bana;
"Okudum şiirlerini, tıpkı liseli bir gencin şiirleri gibi" dedi,
Bir bakış bile atmadan, ardına bakmadan çekip gitti.
Neden verdim ki sana şiir defterimi?
Oysa ne hayallerle yazmıştım, doldurmuştum içini,
Hece hece, kelime kelime sana olan sevgimi...