Bir gül gördüm dalında kurumuş
Gül figan eden bülbüle vurulmuş
Çok ah edip yaprakları dağılmış
Güller solar gider dostun elinden
Dostlar yine bize taşların
Hayallerimin yıkılmış sembolü gibisin
Biraz acı,biraz hüzün! Sevgili! Yar!
Masalları aratmayan bir geçmiş,
Hain tuzakların kahpeliğinde bir aşk.
Uçurumun kenarına kadar götüren bir sevgili,
Atmayada kıyamadı beni,tutmayada.
Kime dostum desem ağrıtır başım
Ağlatır beni durmaz göz yaşım
Kalmaz kimsede hiçbir emeğim
Eksik olmaz sırtımdaki koca semerim
Derdim çoktur gönlümde hüzün yare
Her sabah kalktığımda sevda dolar içim
Arıyorum dostumu elbet bulurum elbet bir gün
Hani bir elmanın iki yarısıydık her gün
Dost göç eyledi yine gurbet ele doğru.
Geriye bıraktığımız kayıpta değil gözüm,
Hep aradın hakkı özünde
Katlanamadın kimsenin nazına
Hakkı çağırdın kavalında sazında
Yetmedi mi hep acı çektin gözünde
Kar taneleri bir bir geldi önüne
Dosttan bize bir dem geldi
Neyleyim dem-i cem olmayınca
Gönül saraylarım yıkıldı kaldı
Neyleyim tahtı sen olmayınca
Aşkı od-u içimde yandı
Gir istersen gözlerimin içine, kendin bak
Yüreğimin ne kadar titrediğini o an anlarsın
Umut beklemek sessiz ormanın derinliği,
Ne kadar da olsa..
Benim aklıma vurduğum dizginler kadar olamaz!
Umursamazca giden koyun sürüsü içinde
Ağlarım tutamadan gözyaşlarımı
Bir sen vardın benden içeri
Dağlanıyor kalbim her aklıma gelişinde
Dönde bak, geride bıraktığın sefalete
Güller ağlar sen gülersin belki halime
Sel oldun gittin
Hani dosttuk yerdik içerdik
İçine derdin çökse, bulurdun beni
Yoksa sel mi vurdu yel oldun gittin
Başına bir ağrı dikilse bulurdun beni.
İnanmıyorum artık sana ve yalanlarına
Uğruna döktüğüm gözyaşlarım
Aldı benden benliğimi.
Bir kerecik sözünde dursan ne olurdu
Yaşamaktaki tek amacım sendin
Yıkılmışlığımla alkış yapan ellerin
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!