Zülfikar Şiiri - Mehmet Sani Özel

Devlerin cücelere sakin olduğu devirlerde
Yer yüzünde allameyi cihan, evvabin vardı
Bin kıratlık elmaslar, eşeklerin boynunda
Kervanların en başında, onlar vardı
En önemlisi, akıl develerin sırtında
Kabzası tutulan kılıçlar, zülfikardı

Rast gele., Bir çıtır sözün esiri olan aşk
Rastık altlarından hüzün yumurtlayan sevda
Ruh-ul beşer sinesinden kopmuş, serseri şehvet
Huzur bulsun diye (mi?) bir süyüm et
Fuzuli yi taklit eder kalemler
Ve ölmeden önce ölüm
Hasbıhal., İnşikak..

Üzerine hüzzamı söyler
Şeytanın tafrasını tatmayan alemler
Hangi kalibrede hendese, doğru söz?
Öz, bir tufanın şahlanmış atında dört nala
Hem yanmaya meraklı, hem yangında sürekli
Yakarışı Tanrıya mı, yoksa sanrıya mı?
Seçilmez, aguşunda ne var bâlânın
Vakit kırk, uyanmaya çeyrek kala
Ey sevgili sen falan, ben feşmekân
Mualla damısın hâlâ? ..

Kondu, göz yanmalarıma buse
Kollarım, enbiya iklimlerindeki huzuru
Secde ile rüku arasında, yollarımı kesti rikkat
Cennetten mi, dimağıma hüsnü zan huşe?
Şimdi Behlüldane mistiğinde, pür dikkat!
Nerdesin huzuru kabulün miski, rayiha
Meşgalem yedi iklimde, yedi kardeş
Süreyya’yı gözlüyorum
.... seni çok özlüyorum
...

13.12.2008