Bir zamanlar geceden süzülen zülf-i yare değmişti kalbim,
Düşler derin kuyularda yankı bulan feryat gibiydi,
Her söz bükülmüş bir baharın koynunda uyuyordu,
Ve mehtap, kaybolan gölgeleriyle sevdaları süslerdi.
Dudaklarda bir ayaz, bir efsun dolanırdı;
Aşina yüzler, içre yanmış kıtalar gibi dururdu,
Beni kör kuyularda merdivensiz bıraktın,
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
Devamını Oku
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta