Züleyha -Sen Şiiri - Muallim Ayhan Bingöl

yine gün doğup geceyi yutacak
toprak sofra kurup ikram ederken
Züleyha, herkes yine bir yol tutacak
ben acı hasret kuşanıp yanarken

kanatları ıslak kuşlar dallarda
taşların dahi üşüdüğü yollarda
bilmezler sefili yangın hallerde
Züleyha ben acı hasret çekerken

vah gönlü sözler anlatamaz sözler
dil lal olur gönle bir hal olur gizler
en güzel sözü gözler söyler gözler
bilsen Züleyha yürekler kanarken

bu gün kuşlar acı acı ötüyor
vah vah çocuklar merhamet istiyor
açlıkla savaşla ölüp yitiyor
Züleyha mevsimler kışa dönerken

vuslat değilse kader, alın yazı
hayatın ne tadı kalır ne tuzu
alevle yandım dese Türkmen kızı
Züleyha ağladım şiir yazarken

her menekşe ister gölgede ışık,
her çiçek kendini hep sanır maşuk
insan bir defa olur delice aşık,
ben kanlı gözyaşlarımı dökerken

bir bilsen balık deryaya doymadan
insan ki insan dünyaya doymadan
vah ölüm girer araya duymadan
Züleyha yürek hasreti yakarken