Züleyha Mı Olayım?

Züleyha Mı Olayım?

Ayrılık kapımızı çalınca,
Baharlar bana hercai,
Ruhum melankoli oldu.
Ah ah, habibim!
Hicran, bize hediye edildi, edileli,
Menopoza giren duygularım,
Çarmığa gerilir gibi,
Acı verirken,
Düşünceme takılıyor.

Paranoya gibi,
Kendimi yalnızlığa saldım.
Katran karası gecelerde,
Panik atağa tutuldum.
Çok korkular yaşadım.
Kimse elimden tutmuyor.
Cayır cayır, yanan yüreğime,
Daha çok yansın diye,
Benzin döküyorlardı.

Lakin...

Ben yanmaya devan ederken,
Onların saman duyguları tutuşup,
Tek tek, yanıp tükenmişti.
Zaten, bana yanmak ödüldü.
Yana yana,
Aşkın nar-ın da örselendim.
Her şeye rağmen,
Sevdamdan vazgeçmedim.

Sana kavuşmak için,
Züleyha mı olayım..?
Gözyaşlarım, Kainat'a mı dolsun?

Medcesir' de gizlediğim kara sevdam,
Şimdi Hezarfen gibi uçuyor.
Pusulam da bozuldu.
Doğu, Batı, Güney, Kuzey,
Ne tarafta bilmeden yol alıyorum.
Tek bildiğim, benim pusulam,
Kara sevdam kara sevdam.

Mitolojiye bakmadan,
Acizane halimle,
Hava durumunu tespit ediyorum.

Şimdi beni iyi dinle..!

Artık aşklar, asırlık değil,
Günlük yaşanır oldu.
Aşklara radyasyon girmiş.
Oysa, ben tüm parazitlere,
Amazon gibi savaş açıp, savdım.
Sevdam için, çabalamam gerekliydi.

Ne tenime, ne de benliğime,
Bir an bile, dokunmasına müsaade,
Etmemeye çalıştım.
Benim sevdam,
Hep organik kalıp,
Hiç kimseye, zarar vermedi.
Yalanım varsa eğer,
Harakiri yapmaya hazırım.

Halen el değmemiş tazelikte,
Bayatlamak yok, bu sevdaya..!
Bu sevda da vuslat olmasa da,
Hicran yarama, tuz basa basa..!
Sarıp, sarmalayıp tedavi edeceğim.
Sana olan sevdamı, sonsuzluğa taşıyıp,
Araf'ta seni bekleyeceğim...

Ya sen ya sen..!
Bu sevda için, ne yaptın?
Mecnun mu..?
Kerem mi..?
Feryat mı oldun..?

Keşke, Yusuf gibi,
Sevdama vefalı olsaydın..!
İşte o zaman,
Hicran gönül kapımıza,
Asla asla, gelemezdi..!
Ve
Vuslatı, elimizde oyuncak yapardık...

Bilgehan Emirşanoğlu