Züleyha'ca Şiiri - Nuran Baydar

Dikenlerine rağmen sana toprak oluyor bu can,
Bir tutam cennet ek avuçlarıma,
Acıtmıyor ki ruhumu, can yarıklarım,
Kan sıçratsa da sevdama.

Aşk, Yakubî bir sabırla dokunuyor,
Bembeyaz sayfalarıma.
Yanan gözlerime hayalin doluyor,
Bastıkça hasretini karanlıklarıma,
Yusuf sözlü bir dua konuyor
Susuzluktan çatlamış dudaklarıma.

İçimde sana adanmış bir çocuk ağlıyor,
Uzat haydi elini, kör kuyularıma.
Züleyhaca bir ışık vuruyor
Korkuyla titreyen zindanlarıma.

Ey benim avuçlarımı kanatan sevdam,
Bir damla Nil olmuyorsun toprağıma.
Sen üşüyorsun gurbet ayazlarında,
Sen üşüyor, bense yanıyorum.

Mısır kadardır çoraklaşan avuçlarımda açtığın yara,
Sen susuyorsun hasret sahralarında,
Sen susuyor, bense kanıyorum.
Gece misalidir göz pınarlarıma çaldığın kara,
Sen yaşıyorsun müebbet kuraklarında,
Sen yaşıyor, bense ölüyorum.

Ey benim cennet kokan sevdam,
Bir damla aşkını yağdırmıyorsun bağrıma.