Züleyha Şiiri - Elife Ergan

Züleyha baştan aşağı iffet
Yedi düvele karşı
Kalbinin vazgeçilmez ilahi gözleri eşlik ediyordu
Allah aşkına kavrulur, küle savrulan

Eşlik edenlerle başlar, yalan dolan çırpınır evinde
Sonu hep hüsran
Elinde asa, temaşa eder âlemleri merhaba
Vazgeçilmez yurdu

Asırlarca çölünde yeşertir yalancı vadiden hüzün
Yürür, yüreği küskün
Zindanların en darı narı yüzüne karşı kin kusar kapalı
Yedi iklimle boğuşur..

Züleyha kınanır kırılır
Gönülde ki hasret ağlayamaz
Nehirleri suskun vazgeçilmez parçası
Aklı nuru yoğurur

Başındaki beyaz örtüsü havalanır
Yusuf'u arar her yerde
O öyle biri değil, derde inanmayan
Zulmüne kelebek olur doruğuna doğru

Dünyada görmek istemez dünya güzeli
Züleyha yaş alır, çirkin
Tükenmekte yorgun, hasta yatağında bekler sonsuz
Aşkına sarhoş, maşuku Yusuf duyar üzülür

Züleyha yedinci kattan güvercinin kanadında uçarak
Yusuf'u gönderir acıyla geçsin ömrü
Görevini yerine getirmek çile bitsin derken
Sınavı bitti erdemiyle Yusuf’un

Eşlik eden yarenleri yaklaşır
Evlatları, sevgili eşi kıymetli
Züleyha örnek olarak görevli bilir
Yusuf yarası derin nokta koysun ister

Yıllar sonra,
Züleyha ocağında nine, yaşlı hasta çirkin
Yaradan ödüllü Yusuf u gönderdi
Ruhu güller baharı, aynası saf duru pak

Yusuf'un seni çağırıyor gitmek istemez
Görmesin perişan
Çölünde mutlu Züleyha deyin
Vadi de su kurudu, çiçekleriyle soldu, kuşlar öldü

Yalnız tek kelebek yaşıyor
Gücü yok ömür sayıyor muhteşem
Geçmiş boşa gitmemiş
Deryayı bulmak lazımmış

İhtiyacı kalmadan yaşayan ölüyü neyler
Yusuf insanların öğütleri yetmez yaşayan çileden çizilen
Kaderden öte gitmezmiş
Görmeyince, gözyaşlarını silmek kavuşmak şart oldu

Günleri unutur zaman durur mu akıp giden?
Rüyada Yusuf görür
Olur dili inkâr etse de gönlüyle Yusuf olur
Yusuf kuyudan çoktan çıkar, güçlü devletinin başında

Dürüstlükten yorulmaz ilkesinden, asla zulüm görse de
Nefsine boyun eğmeyen
İradeden gelir, hesap vereceği bilinciyle
Hareket eden dünya örneği

Evvel zaman içinde hücresi kapalıdır
Kapısı uyur uyur, uyanıyor
Züleyha baştan aşağı iffetli kadın
Bir dağın doruğuna doğru yola çıkar

Havalanan kuşlara konuşur
Elinde asası, susuz çatlak dudaklarında kan
Tükürür, düşer çöllere kervancılar tanır
Züleyha yine Yusuf aramaya devam ediyor

Yedi zehirli çöl yılanı bekler güvercin gibi
Uyur Züleyha
Anlatıp dururlar yaklaşamaz
Yılanlar iradesine zehir tesir etmez

Ölen yedi yılan çölde serilir
Görenlerin hiç şaşırmaz
Olan halleri bilirler
Ermiş kişidir Züleyha!..

Elife Ergan (Elifçe)