Züleyha Şiiri - Fatih Yeşilyurt

Züleyha vardı
o yanımdaydı
sadece o gördü titreyen alevi
on yedi yaşımın en vurgun hezimetini
saçları bu acıya dayanamadı
bir anda yokolup gitti gülümsemesi
serin bir temmuz akşamıydı
her daim uçarcasına yürüdüğüm
beni ona götüren o yoldan
sürüne sürüne dönmüştüm eve
'git' demişti 'verdiğin sözü tutmadın! '
nasıl tutardım?
etim ne budum ne ki çıkarayım seni
sallanan kafaları yukarıdan gördüğün o yere..

anlamamıştı
on yedi yaşındaydım, daha ufaktım
aşkım büyüktü oysa
bir anda yıldızları dolaşır
sınırları kaldırırdı içimdeki fırtına
ama anlamamıştı
gözünü bile kırpmadan saldı beni yürekevinden
terketti!

Züleyha yanımdaydı eriyip boşluğa karışırken
on yedi yaşımın en vurgun hezimetiyle...