Züldür İnsana Şiiri - Mecit Aktürk

Ödüldür zalime infazı tehir
Muhannetin aşkı züldür insana
Varlığın azapken, her sözün zehir
Giderken ben nasıl kal derim sana

Ağzından çıkana kulağım şahit
Aldığın nefesten bezdi bu muhit
Al anılarını kalbimden çık git
Başın dara düşsün, yolun Fizan'a

Ey vefa bilmeyen nankör müptezel
Bu kadar fenalık el etmedi, el!
Acı çektirirken gülmene bedel
Sormanın onuru kalsın hazana

Tattırıp gönlüme her ızdırabı
Topladın sayemde onca sevabı(!)
Giderken umduğun o son cevabı
Sakladım yarına; mahşer, mizana...