ZULAMDA ÖPÜŞLERİN Şiiri - Şair Lacizün

İçimde bir çocuk ağlıyordu sen gidince
Gölgen gölgemle sarılmış vedalaşmış habersizce

Ne vedalar yaşamış bir bilsen gövdem konuşuyor
Her bir gidişin ardında yüreğim sevdaya susuyor

Gidişlerde hepkez özlem kalıyor piç gibi koynumda
Bu hangi gidişin çocuğuydu diye düşünüyorum bu kimin umurunda

Ben özlemlere piç demedim sahip çıktım piçliği senden ibaret
Kahpece ilerliyorsun yaşamda yolun açık olsun devam et

Hep öksüz çocukların babası oldum sen gidince dönüştü kedere hatıralar
Yalnızlık özlem hasret yangınlar hüzün isyan intihar düşleri senden kalanlar

Senin yazmadığın vasiyetlerini yerine getiriyorum her gece her an her zaman
Bölüştürüyorum hücrelerime bakışlarındı vasiyetinde en değerli olanlar

Gözyaşlarını saklıyorum yağmurda damla damla fitil fitil
Zulama koyuyorum öpüşlerini resminden söküp bir bir

Saatler hep sensizliği yalnızlık geçiyor saat başı çanlar çalmakta
Ağlayan ben değilim içimdeki çocuk kan ağlamakta

Hüzünler sadistleşti sen gittin gideli hedefi benim
Her bir yanımı dağlıyor kan revan sana dairlerim

Deniz yine fetişist ayaklarımdan başlıyor sevişmeye
Doymuyor gözlerim bir daha bakışlarım boşalsın diye

Köpükler karışıyor kanıma mavilikler koyulaşıyor
Eroinman gibiyim damarlarımda lacivert kanlar dolaşıyor

Gece sana da var sözüm sen almıştın onu benden yıldızlar şahidim
Giderken gölgesine sarılmış gölgem ben bundan habersizim

İçimde bir çocuk ağlıyordu sen gidince
Yıllar geçti susmadı gözyaşları yağmurlardan hediye