Gözbebeklerime yerleşen hüznün adısın sen,
Eylül gibi, hüzün kokan kayıp şehrim…
Hayalin uzaklarda,
Cılız bir sokak lambasının ışığı gibi,
Bir var, bir yok…
Bir çentik daha atılıyor ayrılığın gününe
Günlüğüne bir not daha düşülüyor yine …
Ve sen!
Değişen zamanlara aldırmadan hüküm sürüyorsun hala bende…
Solduk biz de zamanın getirdikleriyle, yitip gittik…
Mühürlenmiş dudaklarımızdaki hiçbir cümleyi söyleyemeden…
Kısa kavuşmalarımız vardı
Uzun uzun özlemlerimiz…
Ve menevişeleri soldurduk gözlerimizde
Aşk kokan baharları göremeden…
Sen, bir hayaldin yüreğime dokunan,
Hüzündün şiirlerimde satır satır okunan
Sitemlerimdin
Satır aralarına yerleştirdiğim
Ve
Ayrılıktı senin adın hep ezbere yazdığım,
Beynime inandırıp, yüreğime hiç inandıramadığım…
Seksenlerin güzü gibi, sancılıydı gidişin
Bir darbeydi, yüreğimin kabullenemediği…
Sessiz sedasız…
Öyle üryan…
Zulam yine sensizlik..
Bir kalem, bir kağıt
Ve birkaç satır…
Gülşen ÖNCEL BOSTANCI / İZMİR, NİSAN, 11
Elif Eylül 2Kayıt Tarihi : 11.4.2013 15:53:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Vaz geçemediğimiz nefeslerdir aslında bu yaşam kesitimiz…
Şayet körü körüne bir sevda olsaydı basar üstüne geçer dememiz de an meselesi olurdu…
Aslında belki bu günlerde bunun anlamına özlem deriz belki de… Körü körüne bir bağ değildi bu derken sadece sadakatin varlığını yüzümüzde bir şamarla hissederiz…
Çarpık düşünceler ve de çapraşık düşüncelerin birbiri ile çarpışmasıydı belki de bu güne kadar yaşamda geçen zaman…
Hangi soruların cevabı hangi mantıkla verilecekti?
Sadece sevmenin kutsallığında kalan düşünceler miydi, yoksa hayatın basıp geçtiği benliğimize sığan oyunlar mıydı?
Bir gece ansızın kapının durmayasıya çalınmasıyla daldığın geçmiş düşlerinden, farkındasızlıktan kurtulurken, kapı zilinin son kez çalınmasıyla daldığın düş yorgunluğundan kurtuldum… Sanki…
Açılan kapının ardından merdiven sahanlığına baktığımda ayaklarım artık bedenimi bir anda taşımaz oldu…
“Yine benim gelen” dedi, “yine ben geldim, kopamadım karanlığımın tek ışığı olan senden” derken kollarını korkuyla boynuma doğru uzatıyordu…
Uzak ihtimallerin en uzağındaki bir gelişti bu, tüm düşüncelerimi bir anda ters çeviren gölgeyle ışığı karıştıran…
Mustafa yılmaz
ant+10
Bir darbeydi, yüreğimin kabullenemediği…
Sessiz sedasız…
Öyle üryan…
harikasın canım sen hep yaz
TÜM YORUMLAR (2)