Zülal Çevik Şiirleri - Şair Zülal Çevik

Geceleri kalkıp hep seni arıyorum,
Bulamayınca yokluğuna gizlice ağlıyorum.
Sensiz zamanları herkesten soruyorum,
Bilemezsin seni ne sevdiğimi ANNEM

Biraz fazla üzsek dövmeye kalkmazsın

Bilmezdim acıların insanın yüzünde çizgiler bırakacağını
Bilmezdim acıların bu kadar göz yaşı akıtacağını
Yarın olunca, dünlerin arkasından ah çeklp,
Vay be dedirteceğini bilmezdim.

Bilmezdim yalnız kalınca duvarlarla konuşulacağını

Şu an o kadar yalnızım ki
Elimde sigaram üstümde yıldızlar
Biliyorum onlar da terkedecek
Sabahın ilk ışıklarıyla beni
Ama sigaram dost
Dumanı ise beni ısıtan yorgan

Sen;
Başkasına tercih edilmek ne demek bilir misin,
Güldüğünü zannettiğin halde,
Gözyaşlarına boğulmak ne demek bilir misin,
Güneşin ışıkları yüzüne yansırken
Kör karanlıkta kaldığını hissttin mi hiç

Bir zamanlar benim bir babam vardı,
Hiç öpemediğim, kokusunu bilmediğim,
Yüzüne babam diyemediğim biriydi.
O, sadece vardı.

Var olduğunu bildiğim,

Satırlara döküyorum hergün aşkımı
Hayellerimde yaşatıyorum o bakışını
Karşılaştığımız gün döktüğün göz yaşını
Unutmak mümkün değil Birtanem..

Bana karşı ümit veren elleri

Ağlamak istiyorum lanet kaderime
Ama dökecek göz yaşım bile kalmadı ki.
Nerede yanlış yaptım diye soruyorum kendime
Onu çok sevmekten başka suçum olmadı ki.

Ne zaman ilk olacağım diyorum.