Zülal Bedir Şiirleri - Şair Zülal Bedir

Zülal Bedir

düşüyorsa bir ihtiyar ve dönüp bakmıyorsa kimse,
teşekkür etmiyorsa biri diğerine nezaketen,
kırıp döküyorsa ve baş vuruyorsa kötü söze,
daha kötü bir şeydir bu, kendisinin kötülükten.

hakkı yeniyorsa birinin ve bu dönmüşse adete,

Devamını Oku
Zülal Bedir

bu dünyaya dümdüz yaşamak için gelmişim ben
ne kulun birini sevmişim sahici ne kulun biri beni
rastgele geçirmişim yılları hiçbir amaç gütmeden
o ki fark edilmemiş bile durumumun vahamiyeti

bu dünyaya dümdüz yaşamak için gelmişim ben

Devamını Oku
Zülal Bedir

küçük bir çocuğun
uçurtma sevinci
bendeki bu
görünce seni

yorgun bir işçinin

Devamını Oku
Zülal Bedir

onlar konuşurken havadan sudan
sırf değiştirebilmek için gündemi
ey insanoğlu sen çıkarma aklından
kıyıya vurmuş o çocuğun bedenini

onlar söz ederken bunları yaptıktan

Devamını Oku
Zülal Bedir

seni sevmek kabaların dünyasında,
çiçeği dalında koklamak demektir.
her şeye karşı nazik olmak kararında,
yok yere kimseyi üzüp incitmemektir.

bir yetimin başını okşamak usulca,

Devamını Oku
Zülal Bedir

günün batmaya durduğu vakitlerin birinde
insek seninle deniz gören bir yokuştan
öyle tasasız, öyle kimseleri incitmeden
versek el ele ve kaçsak bu diyarlardan
öyle sessiz, öyle kimselere ses etmeden
yalnızca ve doyasıya birbirimizi sevsek

Devamını Oku
Zülal Bedir

söyle tanrım, kime bu akan gözyaşları
ya da akmayan yaşarken en kötü yılları
bilmiyorum nedendir, ne uğrunadır bu acı
verseler de geçmeyecekmiş gibi dünyaları

söyle tanrım, nasıl aşacağım bu bataklığı

Devamını Oku