Zülal Şiiri - Turgay Topal

Yıldızlı bir sonbahar akşamında..
tüm düşlerini kuşanarak sevdaların
ve kanatlarına bırakak çırpınan yüreğimizi
okyanus rüzgarlarının..
gözlerimin gözlerine tutsak düştüğü,
bambaşka şehirlere sürgün olalım.
İsimsiz hangi sokaktan geçersek,
kokun düşsün pencere önü menekşelerine
ve sen kokarken tüm şehir
bilirim birdaha hasret kalmayız bahara..
Yitirildi sanılırken güneşleri kiraz mevsimlerinin,
gülüşünde can bulan yürektir
kuruyan dallara tutunmuş son erik çiçekleri.
okyanus rüzgarlarına tutunarak geldiğimiz bu şehir
artık senin bahar kokunla memleketim.
Işıkları sönsün birer birer uzak kentlerin,
yıldız yıldız tutsaklığındayım gözlerinin..
üşüdüğümüz mevsimleride olur bu şehrin.
mevsimler dönse ne yazarki ılımanlıktan zemheriye
ve bizi titerttiğini zannneden zemherinin tüm azametini ılıman eyleyen
çocukça bir tebessümündür..
birgün..
yağmurlarıda tükenir belki bu şehrin...olsun
çatlayan dudaklarımızla zülale dokunuruz..
tüm şehrimize yağmurlar yağmaya başlar...