Firuze Şiiri - Kadir Ünlü

Gördüm uzakta hayâl meyâl,
Koştum soluk soluğa sana doğru,
Acep sen miydin ?
Dönmüştün nihayet,asırlardan sonra,
Bırakıp gittiğin Cehennem Dünyama.
Giymiştin yetmişli yılların modası,
İspanyol paça siyah pantolonunla,
Al kırmızı gömleğini,açıktı yakan,
Görünüyordu arasında,
Gümüş rengi nehirin zülâli gibiydi ,
beyaz tenin,
Ağır ağır içime akan,
Gene kızıldı dağınık saçların,
Solgundu yüzün,mahsundu bakışların,
Tuttum asırlardan sonra yeniden,
bırakmadım.
Sıcaktı beyaz ellerin,
Sustuk dakikalarca,
Lâl oldu kurumuş dillerimiz,
Konuştu yanık yüreklerimiz,
Çakıldı gözlerim,
Asırlardır hasret yosun gözlerine,
Firuze.

Anne görmüş bebek gibi sevindi !
Pır pır çırpındı kalbim,
Keşke bir şey söyleseydin,
Duysaydım buğulu ve ürkek sesini,
Kayıp gitti elllerimden beyaz ellerin,
Seherde yere ağan yıldızlar gibi,
Bakakaldım ardından,tutuldu dizlerim,
Bekletme,bekletme bir asır daha,
Gene gel,gene gel rüyama,
Firuze...