Zül Şiiri - Feyzullah Evcil

Yıkım varsa ruhta,
Gerçekler görünmezse yaşam hayatınızda....
Böğürler paramparça olmuşsa,
Zül;
Cellat ilmeği gibi boynunuzdaysa,
Yaşamda ne mavi,
Ne sevgi,
Ne aşk,
Ne yeşilin tonları,
Ne göğsünüze yaptığınız yıldızlardan gökyüzü,
Ne türkülerimiz,
Sizi havalandıramıyorsa.....
Yaşamınızın sonuna yaklaşıyorsunuz.................
Oysa;
Yaşamda da şiarınız eserler bırakmaktır değilmi?
Sevginin böğründe yaşamak,
Pervanenin en mutlu insanı yapmazmı sizi?
Bence;
Yalan bu dünya....
Kimlikler gelip geçici degilmi?
Hırslar,kaprisler,
Senin varda benim niye yok denilen,
Kısır döngü niye o zaman....
Sevginin kalbinde yeşermek şiarınız degilmi?
Girebilmek bir kalbe,
Orada yaşamak,
Zenginin,
Fakirin ekmeği aşı değilmi...
Eğerki;
Giremeydiyseniz....
Vay halinize..
Kararmış gözlerinizle uçurumun hep başındasınızdır.....
Duygularınız yoktur,
Sözden okla kalbiniz parçalanmıştır.....
Böyle yaşamaktansa;
Pervaneye veda etmeniz,
Bir allahısmarladık demeyi düşünün derim....
Tıpkı kul evcilin düşündüğü gibi......

28 aralık çarşamba 2011
23:48