Her gün aynı çile aynı zül,
Gün geçmiyor azalsın ya da artsın.
Sabit bir düzen içinde,
Korkuyorum, koşamıyorum, konuşamıyorum.
Saat 8 sularında,
Geberiyorum.
Elbet bir gün gelecek,
Ben de olacağım.
Ama o günü hiç hatırlamayacağım.
Kayıt Tarihi : 24.8.2020 15:45:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!